Centralni venski kateter (CVK) je kateter koji omogućuje osiguravanje dugotrajnog venskog pristupa. Odluka o postavljanju temelji se na procjeni indikacija, koje najčešće uključuju potrebu za praćenjem hemodinamskog stanja, primjenom terapije i/ili parenteralne prehrane, te provođenje postupka hemodijalize. CVK je čimbenik visokog rizika za razvoj infekcije, stoga se postupanje s CVK provodi uz strogo poštivanje pravila asepse i antisepse. Najšira podjela CVK je prema vijeku trajanja (privremeni, trajni), a najčešća tehnika koja se primjenjuje je Seldingerova (plasiranje katetera pod kontrolom ultrazvuka). Kod bolesnika sa CVK značajno je povećan rizik za razvoj infekcije, što je ujedno i najčešća komplikacija povezana sa CVK. Ovaj se rizik minimizira provođenjem postupaka u skladu sa smjernicama, edukacijom i informiranje bolesnika i obitelji, te pravovremenim prepoznavanjem simptoma i znakova koji mogu ukazivati na razvoj infekcije. Infekcije koje se povezuju sa CVK se dijele na infekcije nastale uslijed unutarnje kontaminacije i infekcije nastale kao posljedica vanjske kontaminacije. Kontinuirano praćenje infekcija povezanih s CVK provodi se na odjelima koji su visokorizični za razvoj intrahospitalnih infekcija, od kojih se posebno ističe jedinica intenzivne skrbi (JIL). Medicinske sestre koje svakodnevno sudjeluju u zdravstvenoj skrbi za bolesnike sa CVK moraju biti dodatno educirane i imati znanja i vještine u primjeni aseptičnih tehnika i za rad u aseptičnim uvjetima. Medicinske sestre moraju poznavati osnove rada, smjernice i protokole, te funkciju i značaj CVK, jer samo na taj način mogu se osigurati pozitivni ishodi dijagnostičko terapijskih postupaka koji se provode uz korištenje CVK.