Parkinsonova bolest je bolest živčanog sustava koja nastaje zbog smanjenja lučenja dopamina u dijelu mozga koji ima važnu ulogu u kontroli voljnih pokreta. Uz Alzheimerovu jedna je od najučestalijih neurodegenerativnih poremećaja u svijetu. Iako točan uzrok bolesti nije poznat, otkriveno je nekoliko čimbenika rizika nastanka bolesti: srednja i starija životna dob, spol te izloženost toksinima. Motorički simptomi poput bradikineze, tremora i postularne nestabilnosti su glavni simptomi Parkinsonove bolesti. Puno prije motoričkih mogu se pojaviti nemotorički simptomi bolesti. Nemotorički simpotmi se dijele u četiri skupine: psihijatrijski poremećaji, poremećaji sna, kognitivni simptomi i disfunkcija autonomnog živčanog sustava. S obzirom na razvijanje brojnih fizičkih problema kod pacijenata sa Parkinsonovom bolesti, osim medikamentozne i kirurške, potrebno je provoditi fizikalnu terapiju bolesnika kao i rehabilitaciju. Cilj rehabilitacije je maksimalno osposobljavanje pacijenta za samostalno obavljanje svakodnevnih aktivnosti kroz edukaciju i programe rehabilitacije. Tim koji skrbi o bolesniku čine: bolesnik i njegova obitelj, tim opće medicine, neurolog, specijalist za medicinu i medicinsku rehabilitaciju, viši fizioterapeuti i radni terapeuti, a povremeno se uključuju logoped i psiholog. Za provođenje fizikalne terapije zaduženi su fizioterapeuti. Fizikalna terapija, odnosno program vježbi, osmišlja se za svakog pacijenta individualno. Vježbe mogu biti osmišljene za određene pokrete ili aktivnosti. Uloga medicinske sestre u zbrinjavanju bolesnika je pružiti pomoć na način koji potiče samostalnost i želju za samozbrinjavanjem. Kod pacijenata s Parkinsonovom bolesti je izrazito važan holistički pristup medicinske sestre, ali i drugih zdravstvenih djelatnika. Model zdravstvene njege koji se pokazao kao najučinkovitiji kod oboljelih od Parkinsonove bolesti je integrativni model koji obuhvaća multidisciplinaran i interdisciplinaran pristup bolesniku.